Morgen is de traditionele dodenherdenking op de begraafplaats van het kerkje aan de Weinterp.
Om 19.45 uur verzamelen naast de voormalige pastorie aan de Weinterp. Vandaar gaat de stille tocht naar de begraafplaats voor de traditionele herdenking. Er zijn zitplaatsen bij het monument. Ook zijn er rolstoelen beschikbaar om u naar het monument te begeleiden. Heeft u vervoer nodig, bel dan met 06 22686526. U bent van harte uitgenodigd.

Het verhaal achter het oorlogsmonument in Wijnjewoude, opgetekend in 2015 na een interview met mevr. Wieke Veenstra-Welfing, het zusje van Jan Welfing, de verzetsheld op wiens graf de herdenkingsnaald staat. Wieke Welfing woont in Wijnjewoude en is jaarlijks aanwezig bij de dodenherdenking. In mei 2009 is haar verhaal al eens in dorpskrant de Bân verschenen.

Wieke (1929) groeide, samen met haar twee oudere broers Jan (1920) en Jentje (1924) op in de slagerij in Hemrik. Ze komen de oorlog redelijk door . De laatste jaren is Jan actief in het verzet. Samen met vrienden uit Duurswoude, Wijnjeterp, Hemrik en Lippenhuizen hebben ze heel wat risicovolle acties ondernomen. Op 14 april 1945, dus vlak voor de bevrijding, werd de bijna 25 jarige Jan tijdens een actie door de Duitsers doodgeschoten bij Ureterp.

Jan deelt het graf met zijn jongere broer Jentje, die vijf maanden eerder, op de vlucht voor de Duitsers, in pikkedonker met zijn fiets in de vaart belandde en verdronk. Hij was vanuit Hemrik op weg naar een onderduikadres bij een boer in Terwispel. Na de verdrinking van Jentje kochten zijn ouders 3 graven aan de Weinterp. Zo zouden zijn naast hun zoon begraven kunnen worden. Echter niet zij, maar hun oudste zoon Jan werd 5 maanden later naast Jentje in hetzelfde graf gelegd.

Na de oorlog heeft stichting ’40-’45 het initiatief genomen om op elk graf van een verzetsheld een monument te plaatsen. Dat waren houten kruizen. Daar kwamen de overlevende verzetsvrienden jaarlijks bijeen om hun krans te leggen. Ze stonden dan in stilte om het graf onder klokgelui.
Later heeft de Friese afdeling de houten kruizen vervangen door de gedenknaald zoals we die nu kennen. Zo’n zelfde monument staat op veel Friese begraafplaatsen waaronder ook die in Ureterp en Bakkeveen.

De eerste jaren na de oorlog kwamen nog maar weinig mensen naar het monument om de oorlogsslachtoffers te gedenken. Later deden de scholen mee en kwamen steeds meer mensen sobere herdenking bijwonen. Toen Plaatselijk Belang de dodenherdenking ging organiseren werd ook de muziekvereniging betrokken. De stilte en het klokgelui zijn er gelukkig nog steeds op 4 mei.
Ter nagedachtenis aan het verzetswerk van de vriendengroep zijn de straatnamen Welfing, Noorman, Te Nijenhuis en Meester Geerts niet meer uit Wijnjewoude weg te denken.